... tenzij voor studenten aan Columbia Law School. Naast een Introduction to American Law hebben we de eerste weken ook recht op een onvervalste Inleiding tot Overdadig Eten.
Mijn investeringen in yoghurt, banaan en granola als ontbijt bleken een maat voor niets. Elke ochtend staat ons een uitgebreid buffet op te wachten in de hal van de rechtenfaculteit. Ik vind er een luxevariant van mijn ontbijtgranen terug, maar ook bagels, cream cheese en gerookte kalkoen, verse fruitsalades, boterrijke croissants en muffins, een waaier aan vruchtensappen (no pulp, some pulp, lots of pulp) en melkvarianten (no fat, law fat, lots of fat - dat laatste heet gewoon plain). Het jammere is dat je natuurlijk pas op vrijdag ontdekt dat deze gratis ontbijtverwennerij enkel de eerste week geldt, net wanneer de gewenningsverschijnselen beginnen op te treden.
Niet dat we sindsdien ondervoed zijn. Wanneer een verplichte infosessie tijdens de middagpauze wordt gehouden huldigt men hier het principe dat een gratis maaltijd niet alleen een gunst maar zelfs een recht is. Picknickboxjes worden aangevoerd, aardappelsla (lees: mayonnaiseblurrie) en brownie incluis. Is de infosessie niet verplicht, dan gaat men er alsnog van uit dat er op zijn minst chocolate chip cookies for all moeten worden voorzien, wellicht uit vrees voor een (ahum) magere opkomst. Het doet me denken aan de koffie en boterkoeken die we in het laatste jaar van de middelbare school om beurt naar de les Geschiedenis meebrachten. Krimoorlogen vol croissantkruimels, politionele acties in Indonesie gedopt in verse koffie.
Ik hoor de criticaster denken dat gratis niet echt gratis is als je tienduizenden dollars inschrijvingsgeld (auch!) neertelt om een jaartje aan deze fijne instelling te studeren. Klopt, ware het niet dat de faculteit niet de enige speler is in de wedstrijd Vetmesten. Studentenorganisaties verdringen elkaar om met eigenzinnige caloriepakketjes nieuwe leden te ronselen. Na de Ice Cream Social die ik gisteren als vieruurtje kreeg van het Public Interest Institute, had ik 's avonds de keuze tussen een senegalees diner in Harlem - vriendelijk aangeboden door de African Law Students Association - en een State Diner & Drinks Night van de Columbia Federalist Society.
Wie dacht dat mijn culinaire kennis erop vooruit zou gaan dankzij deze vrijgevige ingesteldheid komt bedrogen uit: na de eerste weken ebt de originaliteit van het aanbod weg en verzeilt men naar verluidt in een monotoon pizzatijdperk. Maar tot dat zover is genieten we vooralsnog met volle teugen van a free lunch.
No comments:
Post a Comment