Wanneer het Noord-Nederlands verdrinkt

Voor me ligt de cursus International Environmental Politics. Bijzonder toepasselijk in een maand waar je kan twijfelen of gesynchroniseerde vogelvluchten nu al de lente aankondigen of net het begin zijn van de Grote Trek naar het Zuiden. Omdat die cursus wenkt en de tijd krap is, pen ik hier een oude bijdrage voor ons toenmalig schoolkrantje over. Gedachtenkronkels van 8 jaar geleden, uit de tijd dat de Nederlanders nog Nederlands praatten en de Belgen geïntimideerd en onderdanig buigden.

2064 - Wie had ooit kunnen denken dat het broeikaseffect zulke onverwachte evoluties zou teweegbrengen! Het smelten van de ijskap zorgde er niet alleen voor dat de ijzersterke Deltawerken het begaven, maar ook dat twee derden van wat toen al 'Neder'land genoemd werd de functie van onderzeeër kreeg toegewezen. Voor de ongelukkige inwoners van dit zinkende stukje grond zat er jammer genoeg niets anders op dan uit hun teergeliefde landje te vluchten, tevens trachtend nog zo dicht mogelijk bij hun onder water gelopen vaderland te blijven.

Door deze omstandigheden klopten de Nederlanders aan het deurtje van het fiscale paradijs aan, namelijk het land der Belgen... Dit alles verliep natuurlijk niet zonder problemen, want de Vlamingen zagen eindelijk hun ultieme kans om boven die arme Nederlanders uit te steken. Dit lieten ze dan ook meteen duidelijk blijken, namelijk op taalkundig vlak. De Vlamingen, die al eeuwen te lijden hadden onder de drukkende meerderheid van de 'Nederlandse Nederlandstaligen' konden eindelijk eens tonen wat hun vaak bespotte Vlaams inhield.

Dit regelden ze als volgt: er werd een cursus 'Vlaams' opgelegd voor elke Nederlander die een Belgische verblijfsvergunning wenste. Het resultaat was spectaculair...

De dramatische gevolgen van het broeikaseffect hadden ook gevolgen voor de Nederlandse afdeling van het Lycée International te St.-Germain-en-Laye. Aangezien de nieuwkomende Nederlandstalige kinderen nu allemaal een Vlaams accent hadden, werkte dit aanstekelijk bij de nog 'Nederlandse' leerkrachten. Deze gingen op de duur instinctief Vlaamse woorden en uitdrukkingen gebruiken.

Toen 't stukske verscheen probeerden onzen Ollandse meester een eel les lang 't Vlaams accent uit. Maar het moet gezegd: Zuid-Nederlands praten is een gave. Willen maar niet kunnen. Maar wellicht is een aangepaste formule van Minister Leterme hier meer toepasselijk: noch willen, noch kunnen!

Ego-trip en alter-trip

Hoe ik het in New York stel? - Stelde. Of ik dan niet meer terugga? - Heel graag, maar nee, of toch niet onmiddellijk. Of ik dan geen groot zwart gat heb, nu zo?

Geen gat nee, niet zwart en zeker niet groot. Sinds kerst hou ik me zoet met lezen, samenvatten, een beetje onderlijnen maar niet te veel, koffie drinken, 's nachts opblijven, begrijpen en onthouden. Notities bijeensprokelen en boeken aanschaffen. Kortom, studeren. Ik probeer mijn kennis van de Internationale Betrekkingen wat aan te scherpen. Bij de VN was het vlees en bloed, hart en nieren, in Leuven is het opnieuw papier en inkt, Acco en Blackboard.

Na de examens nog steeds geen zwart gat, integendeel. In februari volgt een nieuwe ervaring: de andere kant van de Leuvense lessenaar. Ik kreeg de helft van de werkcolleges Rechtsvergelijking toegewezen, een kans om de eerste generatie bachelorstudenten te laten proeven van het recht over onze landsgrenzen heen. De reis leidt ons naar Frankrijk en vervolgens naar Zuid-Afrika; ek hoop hulle geniet dit 'n beetjie.

Eenmaal de lesjes gegeven, werkjes verbeterd en puntjes geteld, hoop ik opnieuw het Oude Continent te verlaten voor een project dat me al boeit sinds het werd opgericht: de vrijwillige dienst voor ontwikkelingssamenwerking van de BTC. Na de vergaderzalen van de Algemene Vergadering en de aula's van de K.U.Leuven voel ik de aantrekkingskracht van het Zuiden (opnieuw) voor een grassroots-ervaring. Uit verlangen iets bij te brengen, maar vooral om iets bijgebracht te worden.

De eindselectie voor het programma is pas voorzien voor de late lente zodat de volgende ballonnetjes op deze blog van bijzonder dichtbij zullen komen.

Wie nu als lezer vreest een zwart gat te krijgen op vlak van buitenlandse avonturen kan altijd de links (rechts) even raadplegen. De broer & vriendin steeds meer geworteld in Roma, Mien op reis door Zuid-Amerika, Silvie en haar laatste dagen op de Nederlandse ambassade in Thailand, Suzanne en Julie in Afrika in het kader van de BTC, de Zuid-Afrikaan Ruan die Amerika ontdekt: leesvoer genoeg. Maar het Gouden Kompas gaat toch wel naar drie vroegere schoolkameraden die net aan één van de origineelste wereldreizen begonnen zijn. Veel leesplezier!

Oost, West

De kalkoen is op, de champagne ook. Om het uur, telkens één tijdszone opschuivend naar het Westen, heeft de wereld geroepen dat een nieuw jaar begonnen is. 2007 is 24 keer opnieuw begonnen. Maar verandert er eigenlijk iets, naast Kofi Annan die de wereldvrede als zorgenkindje ruilt voor de landbouw in Afrika?

Toch wel! De Europese Unie heeft er twee telgen bij, Roemenië en Bulgarije. De uitbreiding gaat onverstoord verder, zoals een ballon die je zucht na zucht grootblaast. In de Balkan, die in het vorige decenium nog uiteengereten werd door burgeroorlogen, worden de brokstukken geruimd en het pad naar de toetreding schoongeveegd. Corruptie dient nog geregeld als pasmunt in de twee nieuwe lidstaten; taxi's in Sofia zetten de toeristen met genoegen af - letterlijk.

Niet alleen is het Oosten nog niet volledig vertrouwd met de Westerse gebruiken, ook het Westen volgt lang niet hoe het er in het Oosten aan toe gaat. Vraag aan je dierbaren -of aan jezelf?- wie de nieuwe lidstaten zijn sinds 2004 en je krijgt de gekste antwoorden: Tsjechoslowakije? Oost-Duitsland? De Sovjet-Unie misschien? Of dan toch Turkije, hoe zat dat precies? En die gekke uil op de Euromuntstukken, zou die niet uit Egypte komen? Allemaal echt gebeurd!

Maar wie plots een EU-dipje krijgt, raad ik de Europese verhoudingen van vòòr de EU even onder de loep te nemen. Ik kreeg daar tijdens deze feestperiode de kans toe en trok mijn ogen open. Burgeroorlogje langs hier, revolutietje langs daar. Moordpartijen in Spanje, veldslagen in Constantinopel. Geheime akkoorden tussen Groot-Brittanië en Rusland, verdedigingsallianties tussen Pruisen/Duitsland, Oostenrijk en Italië. Je verstaat nog amper hoe er ooit een stabiel Europa van 6 tot stand kon komen.

Dus wat mij betreft, veel goede moed voor EU 27 in 2007! Als ze de ballon maar niet te snel, te groot willen opblazen, want het kleinste kind weet wat er dan gebeurt.