Wanneer het Noord-Nederlands verdrinkt

Voor me ligt de cursus International Environmental Politics. Bijzonder toepasselijk in een maand waar je kan twijfelen of gesynchroniseerde vogelvluchten nu al de lente aankondigen of net het begin zijn van de Grote Trek naar het Zuiden. Omdat die cursus wenkt en de tijd krap is, pen ik hier een oude bijdrage voor ons toenmalig schoolkrantje over. Gedachtenkronkels van 8 jaar geleden, uit de tijd dat de Nederlanders nog Nederlands praatten en de Belgen geïntimideerd en onderdanig buigden.

2064 - Wie had ooit kunnen denken dat het broeikaseffect zulke onverwachte evoluties zou teweegbrengen! Het smelten van de ijskap zorgde er niet alleen voor dat de ijzersterke Deltawerken het begaven, maar ook dat twee derden van wat toen al 'Neder'land genoemd werd de functie van onderzeeër kreeg toegewezen. Voor de ongelukkige inwoners van dit zinkende stukje grond zat er jammer genoeg niets anders op dan uit hun teergeliefde landje te vluchten, tevens trachtend nog zo dicht mogelijk bij hun onder water gelopen vaderland te blijven.

Door deze omstandigheden klopten de Nederlanders aan het deurtje van het fiscale paradijs aan, namelijk het land der Belgen... Dit alles verliep natuurlijk niet zonder problemen, want de Vlamingen zagen eindelijk hun ultieme kans om boven die arme Nederlanders uit te steken. Dit lieten ze dan ook meteen duidelijk blijken, namelijk op taalkundig vlak. De Vlamingen, die al eeuwen te lijden hadden onder de drukkende meerderheid van de 'Nederlandse Nederlandstaligen' konden eindelijk eens tonen wat hun vaak bespotte Vlaams inhield.

Dit regelden ze als volgt: er werd een cursus 'Vlaams' opgelegd voor elke Nederlander die een Belgische verblijfsvergunning wenste. Het resultaat was spectaculair...

De dramatische gevolgen van het broeikaseffect hadden ook gevolgen voor de Nederlandse afdeling van het Lycée International te St.-Germain-en-Laye. Aangezien de nieuwkomende Nederlandstalige kinderen nu allemaal een Vlaams accent hadden, werkte dit aanstekelijk bij de nog 'Nederlandse' leerkrachten. Deze gingen op de duur instinctief Vlaamse woorden en uitdrukkingen gebruiken.

Toen 't stukske verscheen probeerden onzen Ollandse meester een eel les lang 't Vlaams accent uit. Maar het moet gezegd: Zuid-Nederlands praten is een gave. Willen maar niet kunnen. Maar wellicht is een aangepaste formule van Minister Leterme hier meer toepasselijk: noch willen, noch kunnen!