Zoals elke zaterdag geniet ik in mijn stamkoffiebar van een opgerolde frambozenscone, een dampende kop koffie (zwart, zoals het hoort) en het overdadige internet dat hier in de lucht hangt, gratis. Ik zit aan het gigantische raam met zicht op Bedford avenue waar hipsters paraderend vieren dat het zaterdag is. Van links komt een onwaarschijnlijk modieus dametje met een vriendin (de vriendin?). In haar armen ligt een prachtig vertroeteld hondje, een kleine husky. Wanneer de vrouw merkt dat ik de scene glimlachend aankijk geeft ze nog een extra knuffel - vertroetel-troetel-poedel... Prachtig. Wist zij veel dat ik net een berichtje wou posten over de grenzeloze adoratie van NY'ers voor hun viervoeters...
Ik zou het niet kunnen staven met cijfermateriaal maar mijn intuïtie zegt dat er in NYC meer puppies zijn dan peuters. Meer zelfs : hondjes lijken wel subsituten voor een eigen nageslacht. Ze gaan naar de kapper, de nageltjes worden zorgvuldig bijgevijld. Hondenjasjes zijn meer de regel dan de uitzondering - of een hond dat nodig heeft is volstrekt irrelevant. Zoals traditionele ouders wil iedereen dat de eigen kroost er het beste voorkomt. Lelijkaards zitten er simpelweg niet tussen. Regelmatig zie je professionele honduitlaters de straten aftrotten, een troep honden voor zich uitlatend. De dogsitters. Of zoals het interview met een typische New Yorker onlangs in Time Out, mijn inspiratiebron om het NY's leven op te snuiven zoals het is :
Ik zou het niet kunnen staven met cijfermateriaal maar mijn intuïtie zegt dat er in NYC meer puppies zijn dan peuters. Meer zelfs : hondjes lijken wel subsituten voor een eigen nageslacht. Ze gaan naar de kapper, de nageltjes worden zorgvuldig bijgevijld. Hondenjasjes zijn meer de regel dan de uitzondering - of een hond dat nodig heeft is volstrekt irrelevant. Zoals traditionele ouders wil iedereen dat de eigen kroost er het beste voorkomt. Lelijkaards zitten er simpelweg niet tussen. Regelmatig zie je professionele honduitlaters de straten aftrotten, een troep honden voor zich uitlatend. De dogsitters. Of zoals het interview met een typische New Yorker onlangs in Time Out, mijn inspiratiebron om het NY's leven op te snuiven zoals het is :
"- I can't let you go before asking about this little guy on the leash.- This is my dog Sam. He's a piebald dachshund [= worsthond in luxe-uitgave]. Just picked him up from day care.- Day care? Sounds facy.- Yeah, he goes to the dog run. They take really good care of him there. There's even a swimming pool. Sam doesn't like to swim, but he gets to spend the day with other dogs. He's totally spoiled."
Toppunt van deze doorgedreven personificatie krijg je te beleven op de Halloween Dog Parade. Ik heb het festijn door omstandigheden moeten missen maar aan de kostuums die ik in winkels zag hangen weet ik niet of ik er om moet lachen of huilen. Oordeel zelf maar :
http://ny.urbanhound.com/yourHound/viewBio.asp?WebID=96296
http://www.brooklynvegan.com/img/halloween/dogparade2005/5.jpg
http://www.goldsboro-wchs.org/images/halloween%20dog.jpg
http://www.howlinmoonbakery.com/Merchant2/graphics/00000001/pig_costume1.jpg
2 comments:
Niamey? Volgens mij weet zelfs Google Earth dat niet liggen! Volgens mij wordt het een soort Miami maar dan helemaal authentiek =) Ik ben echt benieuwd hoe Niger je zal ontvangen en wat je er allemaal zal beleven... Spannend indeed!
Geniet ervan,
FdL
Leve het NY Bar Exam. Vandaag leerde ik dat je in de staat NY in de regel enkel een trust kunt oprichten ten voordele van mensen. De uitzondering deed me echter meteen aan deze blog post van een hele tijd terug denken. De wetgever in NY heeft namelijk een uitzondering gestemd waarbij een trust ten behoeve van huisdieren kan worden opgericht, met een maximumduur van 21 jaar... Leve de hondjeslobby!
Post a Comment