Zoals elke housing hunter heb ik uren, dagen, weken doorgebracht op de beruchte Craigslist. Op deze Amerikaanse website vind je letterlijk alles, van afgedankt meubilair tot de duurste Bentleys. En honderden Kamers Te Huur, elke dag.
Je zou denken dat dit grote aanbod makkelijk aan de vraag voldoet. Forget it. Voor elk vrij kamertje staan er dertig kandidaten aan te schuiven. Ook al mail je vol enthousiasme dat je respectful, laid back, clean en easy to get along with bent, 8 kansen op de 10 krijg je zelfs geen antwoord. De 2 andere mailen terug dat ze liever met een langetermijnhuurder in zee gaan. Ondanks de frustraties bleef ik uitsluitend op Manhattan zelf zoeken. Uit koudwatervrees en schrik voor lange metroritten durfde ik de rivieren langs het smalle schiereiland niet over te steken.
Het toeval bracht me tot betere inzichten. Eind Augustus kwam ik op de blog van een Nederlander terecht met wie ik samen in Zuid-Afrika zat. Tussen de lijntjes door las ik dat hij in NYC verbleef. Wat een koffietje moest worden (of laat die –tje maar vallen : je drinkt hier koffie per halve liter) werd uiteindelijk een kamertje in zijn Brooklyns appartementje. Inderdaad, aan de andere kant van de rivier, waar het gras blijkbaar toch veel groener is dan verwacht (meer daarover in een volgende post). Of waar een blog zoal niet goed voor is!
Friday, October 06, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
@ wittekoptje,
Schitterend van Niger!! Ik kreeg helemaal kriebels toen ik het las! Meisje, je bent erbij. Hopelijk kan ik binnen een half jaar hetzelfde zeggen. Maar voor de rest... lijntjes?! De enige lijntjes die ik hier zie zijn de groene, blauwe en rode lijntjes van de NYC Subway. Wat denk je wel...
@ driezel : the good life enjoy ik indeed!
@ anouk : fotootjes komen nog, maar voor foto's van de kamergenoot vraag ik geld natuurlijk =) (ideale test om te kijken of hij hier ook rondhangt). Yet again : kick some ass?! Foei foei, die Nederlanders toch!
Post a Comment