New York Revisited

Je weet het of je weet het : tot Kerstmis bijt Kleine Lies in Amerika's Grote Appel. Het klinkt een beetje zoals een Davidinnetje dat Goliath te lijf gaat. Bijblijven met de onophoudende stroomversnellingen van New York heeft inderdaad iets weg van een strijd. Druk, drukkend, indrukwekkend. Belgen denken dat overdaad schaadt; hier is het gewoon een way of life.

Maar om eerlijk te zijn : veel strijd is er nog niet geweest tijdens de eerste dagen van New York Revisited. Een yellow cab met Ghanese chauffeur die een oscar voor beste mannelijke bijrol verdient bracht me naar de West Village - zijn preek over hoe streng en kuis hij zijn dochter opvoedt verloor alle geloofwaardigheid toen hij in het handschoenenkastje foto's van een Starbucks-opdienster in adamskostuum bleek te bewaren.

De Village is dagelijks decor voor NYU-studenten, poppemiekes met korte rokjes en grote zonnenbrillen, gay-men-and-proud-to-be-so, vous voyez le genre. Pluk er een willekeurig staaltje mensen van 't straat : niet alleen zullen de meesten uitblinken in ofwel intelligentie, ofwel fashion (ofwel beide), bovendien hebben er geen twee dezelfde huidskleur. De Leuvense Village kan er wat van leren.

Dat ik eventjes deel mag uitmaken van het toneel heb ik te denken aan Magali & Jan die zo vriendelijk zijn hun gigantische uitklapzetel enkele dagen voor me ontvouwen. Ze hebben enkele jaren in deze meilleur des mondes voor de boeg en genieten alvast met volle teugen. De scène die ik speel is een pak korter maar hopelijk net zo interessant for the time being!

Morgen begint het echte werk, de stage bij de Permanente vertegenwoordiging van België bij de VN. Nu wereldleiders met hun gevleugelde woorden de spits hebben afgebeten van de jaarlijkse bijeenkomsten van de Algemene Vergadering is het tijd om de kleine lui in te schakelen voor de komende paar maanden. Tijd om van de laatste stilte voor de storm te genieten!